Baby boomers, pokolenie X, Y i Z – czyli kim są poszczególne generacje pracowników i co je wyróżnia.

Obecnie na rynku pracy mamy do czynienia ze swoistym przenikaniem się określonych grup osób zatrudnionych – różnych pokoleń, generacji pracowników. Do niedawna to baby boomers dominowały wśród pracowników wchodzących na rynek pracy, dzisiaj zaś powoli ustępują miejsca millenialsom i przechodzą na „emeryturę”. Co wyróżnia poszczególne grupy, jakie są ich mocne i słabe strony? W niniejszym artykule postaram się przybliżyć najważniejsze kwestie dotyczące poszczególnych generacji pracowników.

Baby boomers to osoby urodzone w latach 1946-1964 czyli osoby związane z powojennym wyżem demograficznym. Więcej na ten temat możesz dowiedzieć się w książce „Pokolenia – co się zmienia? Kompendium zarządzania multigeneracyjnego”. Co prawda osób na rynku pracy urodzonych w tym okresie jest sporo to jednak powoli ustępują tronu młodszym od siebie kolegom.

Najważniejsze cechy: pokolenie mocno konserwatywne, nie do końca elastyczne i lubiące otrzymywać tzw. feedback od pracodawcy (traktują go jako swojego rodzaju atak na ich osobę, coś złego). Osoby o mocno skonkretyzowanym podejściu do pracy, długo pracujące w jednym miejscu i niechętnie podejmujące się zmian. Do pozytywnych cech boomers’ów z pewnością możemy zaliczyć duże zaangażowanie w pracę oraz dokładność.

Pokolenie X to generacja plasująca się zaraz za boomers’ami. Są to osoby urodzone w latach 1965-1979. Istotnym faktem jest, iż owe pokolenie znacznie przewyższa swoich rodziców pod kątem wykształcenia (aż 27% więcej osób z pokolenia X posiada wyższe wykształcenie w porównaniu do baby boomers). To właśnie wśród reprezentantów tej grupy da się zauważyć największy rozkwit myślenia w kontekście work-life-balance bowiem osoby te stale dążą do zachowania równowagi pomiędzy życiem prywatnym, a zawodowym.

Najważniejsze cechy: pokolenie X to osoby dojrzałe, ambitne i nastawione na realizację konkretnych, stawianych im przez pracodawcę celów. Cenią sobie pracowitość, ukierunkowanie na rozwiązywanie jednego problemu jednocześnie oraz lojalność. Do negatywnych cech pokolenia X możemy zaliczyć nieufność do przełożonych, brak zaufania do nowoczesnych urządzeń elektronicznych typu komputer oraz smartfon. Pokolenie X to z pewnością osoby wyjątkowo ceniące sobie tzw. „podkładkę” papierową (np. umowę) na wszystko co stanowi dla nich wartość.

Jest to niewątpliwie najlepiej wykształcona grupa osób bowiem co druga osoba wśród reprezentantów tej grupy posiada dyplom uczelni wyższej. Są to osoby urodzone w latach 1980-1989. Osoby ceniące swoje „ja”, znające swoją wartość na rynku pracy i potrafiące walczyć o „swoje”.

Najważniejsze cechy: osoby o silnych cechach, walczące o swoje, znające swoje prawa i potrafiące je skutecznie egzekwować. Osoby wielozadaniowe, otwarte na nowe pomysły i wyzwania. Znające swoje znaczenie i potrzeby w ramach określonej organizacji – lubiące rozwój i stałe poszerzanie swoich kompetencji. Nie lubią stagnacji, łatwo nawiązują relacje ze współpracownikami. Od pracodawcy oczekują szacunku, elastycznego czasu pracy oraz wyższych (porównując do innych generacji) zarobków. Przedstawiciele tej grupy cenią sobie wysokie kompetencje przełożonych oraz otwartość na dialog. Do niewątpliwie słabych „stron” millenialsów należą zbyt wygórowane oczekiwania stawiane przed pracodawcą, brak dobrej komunikacji w zespołach międzypokoleniowych oraz stawienie w pracy głównie swoich celów jako nadrzędnych.

Najmłodsi reprezentanci rynku pracy czyli pokolenie Z zwane również C w nawiązaniu do angielskich słów: connect, communicate i change, to pokolenie nastawione głównie na komunikację drogą internetową, stawiające komunikację jako nadrzędną formę rozwiązywania problemów w firmie.

Najważniejsze cechy: osoby otwarte na nowe pomysły i rozwiązania. Stawiające na przydatność tworzonych narzędzi, wygodę ich użytkowania. Jeżeli projektują to z myślą o kliencie końcowym, wykazując się wysoka empatią. Osoby dla których granica pomiędzy światem realnym, a wirtualnym nie jest zbyt znaczna głównie z uwagi na dynamiczny rozwój mediów społecznościowych. Pokolenie Z ma jednak problemy z koncentracją, ciężko im pozostać w jednej pracy na dłuższy okres, cenią sobie dynamizm i ciągły rozwój. Są niepewni swojej przyszłości. Nie są tak „wierni” swoim pracodawcom jak pozostałe generacje, lubią zmiany.

Podsumowanie:

Sam podział na konkretne generacje pracowników jest kwestią czysto umowną, dającą teoretyczny pogląd umożliwiający ogólny ogląd sytuacji. Ponadto cechy z poszczególnych grup mogą się wzajemnie przenikać, tak samo jako możemy spotkać boomers’a, który lubi zmieniać często pracę tak samo i znajdziemy osobę z generacji Z, która będzie pracować w jednym miejscu przez kolejne 20 lat.

Istotne jest jednak dostrzeżenie trendu – każde nowe pokolenie to szereg zmian i wyzwań dla dzisiejszych organizacji. Stwarza to kolejne pole do rozwoju dla przedsiębiorstw, wymusza na organizacjach zastosowanie nowych przewag konkurencyjnych oraz sposobów dotarcia do nowych kandydatów. Ciekawym przykładem jest fakt, że najmłodsze pokolenie szuka zupełnie innych cech u pracodawcy niż tylko mocy sprawczej w zapewnieniu wysokiej płacy. Stawiają przede wszystkim na komunikację, równe traktowanie, różnorodność ambitnych i rozwojowych projektów, możliwość pracy zdalnej z dowolnego miejsca na świecie czy chociażby swobodę i dynamiczne środowisko pracy. To niewątpliwie duże wyzwanie szczególnie dla starszych przedsiębiorstw mających pewne wypracowane standardy i niepodatnych na tak duże zmiany.

Warto więc mieć świadomość i znać pewien schemat, podział na poszczególne generacje co pozwoli spojrzeć całościowo na rynek pracy i lepiej dostosować się do coraz dynamiczniej zachodzących zmian.